Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Itaque contra est, ac dicitis; Duo Reges: constructio interrete. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Paupertas si malum est, mendicus beatus esse nemo potest, quamvis sit sapiens.
Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.

Bork: Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;
Bork: Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Bork: Ego vero isti, inquam, permitto.

Omnis enim est natura diligens sui.
Reicietur etiam Carneades, nec ulla de summo bono ratio aut voluptatis non dolendive particeps aut honestatis expers probabitur.
Summus dolor plures dies manere non potest?
Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me
ipsum abducas licebit.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re
quaeri.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Verum esto; Quis Aristidem non mortuum diligit? Sint modo partes vitae beatae. Quid vero?

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.